Posts made in Ιούλιος, 2022

Υπηρεσιακή λειτουργία 3ου ΓΕ.Λ. Ευόσμου – Υποστήριξη για την υποβολή Μηχανογραφικού

Αναρτήθηκε στις 10 Ιούλ, 2022 σε Blog, Ανακοινώσεις, Χρήσιμα

Το σχολείο σε όλη τη διάρκεια των θερινών διακοπών θα είναι ανοιχτό κάθε Τετάρτη από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι.

Επιπλέον, οι υποψήφιοι  και οι υποψήφιες που θέλουν να υποβάλουν το Μηχανογραφικό τους, μπορούν να απευθύνονται στο Λύκειο, το οποίο θα είναι ανοιχτό την Τετάρτη 13-7-2022 και τη Δευτέρα 18-7-2022 από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι για οποιαδήποτε πληροφορία, υποστήριξη, ακόμα και χρήση υπολογιστή, αν τυχόν τα παιδιά δεν διαθέτουν.

Για τη συμπλήρωση και την υποβολή του Μηχανογραφικού Δελτίου μπορείτε να δείτε την ανάρτηση του Υπουργείου Παιδείας εδώ.

Καλό καλοκαίρι!

Εις μνήμην του Ηρακλή Τσιολάκη

Αναρτήθηκε στις 4 Ιούλ, 2022 σε Blog, Ανακοινώσεις

Μαζί με τη θλίψη που μας προκάλεσε η απώλεια του Ηρακλή Τσιολάκη την 1^η Ιουλίου του 2022, ξύπνησε πληγωμένη η νοσταλγία για τις στιγμές που μοιραστήκαμε στο 3^ο ΓΕ.Λ. Ευόσμου, ελάχιστα στιγμιότυπα, καθημερινά, απλά, ανθρώπινα και γι’ αυτό τόσο σημαντικά και ενδεικτικά της προσωπικότητάς του.

Ο Ηρακλής Τσιολάκης, ήταν φιλόλογος και υπηρέτησε ως Διευθυντής και εκπαιδευτικός του σχολείου μας από το 2008 μέχρι το 2011.

Για τους εκπαιδευτικούς αλλά κυρίως για τους μαθητές και τις μαθήτριες η πρωινή συγκέντρωση είχε πάντοτε το στοιχείο της έκπληξης και γεννούσε την απορία: τι σημαίνει άραγε αυτή η αρχαιοπρεπής φράση που σαν απόλυτα γνωστή και κατανοητή ενέτασσε ο Ηρακλής  Τσιολάκης στον λόγο του προς τα παιδιά μετά την πρωινή του καλημέρα; Κάθε μέρα και μία καινούρια φράση αποτελούσε το θέμα της ημέρας: ποιος να θυμώσει, ποιος να κολακευτεί; Χρειαζόταν επεξήγηση που ζητούσαν τα παιδιά από τους αρχαιομαθείς εκπαιδευτικούς. Να ρωτήσουν τον ίδιο δεν το τολμούσαν -πώς να δείξουν την άγνοιά τους;- όταν περιδιάβαινε τις αίθουσες εν ώρα μαθήματος, για να πει δυο κουβέντες στα παιδιά, να τους ρωτήσει για οτιδήποτε (μάθημα ή μη), συχνά απευθυνόμενος σε αυτά με τα ονόματά τους ή με τα «ψευδώνυμά» τους, τα λανθασμένα ονόματα που σκόπιμα χρησιμοποιούσε για να σπάσει τον πάγο, για να γεννήσει την αντίδραση, το μειδίαμα ή και το γέλιο.

Και εμείς οι εκπαιδευτικοί; Τα πρωινά ήταν ιδιαίτερα απολαυστικά μαζί του: ήταν τότε που ερχόταν και καθόταν ανάμεσά μας στην αίθουσα των καθηγητών, για να μας ακούσει και να συζητήσει τα καθημερινά, τα του σχολείου αλλά και όλα τα άλλα. Ήταν άλλοτε που διάνθιζε την ημέρα μας με μια ιστορία της πατρίδας του εμπλουτισμένη με τη ντοπολαλιά της· άλλοτε που απήγγειλε με τον καταπληκτικό ηχόχρωμα και τόνο του στίχους ενός από τα αγαπημένα του ποιήματα· άλλοτε πάλι -στα μεγάλα κέφια- μας χάριζε με τη βαθιά εκφραστική φωνή του ένα τραγούδι, για να χαιρόμαστε τη μέρα, για να αντηχεί ακόμη στα αυτιά και στην ψυχή μας.

Η εξόδιος τελετή για τον Τσιολάκη Ηρακλή θα γίνει την Τετάρτη 6 Ιουλίου στις 11 το πρωί στο χωριό του, τη Λευκοπηγή Κοζάνης.

Αδιέξοδος πόνος η απώλεια του Ηρακλή Τσιολάκη

Αναρτήθηκε στις 2 Ιούλ, 2022 σε Blog, Ανακοινώσεις

Για τον Ηρακλή Τσιολάκη, εκπαιδευτικό και διευθυντή του σχολείου μας από το 2008 μέχρι το 2011, που χάσαμε στην αγκαλιά της θάλασσας…

Θάλασσα πλατιά
σ΄ αγαπώ,
γιατί μου μοιάζεις,
γιατί έχεις την όψη του ιδανικού και τ’ όνομά σου είναι ένα θαυμαστικό.

Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά σου.
Χωρίς άλλο θα κατέβαινα
από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια.
Παιδί ακόμα, σκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου σου.
Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, ταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν.
Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οι αύρες μού άγγιζαν τα μαλλιά.
Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια.
Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα: ο ήλιος, τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή σου.

Αλλά η θάλασσα επειδή ήξερε, είχε αρχίσει το τραγούδι της,
το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί.
Είδα πολλά λιμάνια. Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες πήγαιναν
δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές.
Κουρασμένα πλοία, με ονόματα περίεργα, εξωτικά, ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους.
Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.

Ύστερα νύχτωσε. Μια κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα, μόλις
έβρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων, αργών κυμάτων.
Σάλευαν σαν από κάποια μυστική, εσωτερική αιτία, και άπλωναν πλησιάζοντας, για να σπάσουν απαλά, βουβά. Όλα τ’ άλλα – ο ουρανός, τα βουνά αντίκρυ, το ανοιχτό πέλαγος –
ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα.

Η ψυχή του ανθρώπου λούζεται στην αγνότητα της θάλασσας.
Βρίσκει η νοσταλγία μας διέξοδο και ο πόνος μας την έκφρασή του.