Ιστορίες εκφοβισμού (σχολικού και όχι μόνο)

Αναρτήθηκε στις 23 Μαΐ, 2022 σε Blog, Ανακοινώσεις, δρώμενα

Για δύο περίπου μήνες ένα κουτί βρισκόταν στο αίθριο του σχολείου, με την επιγραφή «Ημερολόγια… ζούγκλας» (Ιστορίες σχολικού εκφοβισμού), μια δράση που οργάνωσαν η κ. Τσιρωνά και ο κ. Λουκάς, για να ενθαρρύνουν τους μαθητές και τις μαθήτριες να εξομολογηθούν ή να αφηγηθούν με την ασφάλεια της ανωνυμίας περιστατικά σχολικού εκφοβισμού που τους συνέβησαν ή στα οποία ήταν μάρτυρες.

Ως συνέχεια αυτής της δράσης, μαθητές και μαθήτριες της Α΄ και Β΄ Λυκείου με την εμψύχωση της κ. Τσιρωνά, συμμετείχαν στις 19 Μαΐου στο αίθριο του σχολείου σε μία διαδραστική παρουσίαση σχετικά με το θέμα του bullying.

Σε αυτήν αποδόθηκαν περιστατικά βίας μέσα από τη δύναμη της κίνησης, τη γλώσσα του σώματος, τη μουσική, τον σύγχρονο χορό, τη δραματοποίηση, το τραγούδι και τη συναισθηματική αλληλεπίδραση των μαθητών και των μαθητριών που συμμετείχαν. Επίσης έγινε προβολή του video “Le parcours” και των στίχων τραγουδιών σχετικών με το θέμα μας (Sia, Breathe me και Timbaland, Apologize).

Στόχος όλου αυτού του δρώμενου ήταν να αναπαραστήσουμε την ψυχολογική και σωματική βία, τη στάση των θυτών και των θυμάτων καθώς και των τρίτων προσώπων σε περιστατικά μπούλιγκ, ενώ μας απασχόλησε και ο τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου. Η συμβουλή μας; «Κανείς δεν μπορεί να σας κάνει να νιώσετε κατώτεροι, αν δε δώσετε εσείς τη συγκατάθεσή σας».

Στο τέλος της παρουσίασης διαβάστηκε ένα από τα γράμματα που κατατέθηκαν στο κουτί, διαφορετικό από τα υπόλοιπα· το ανώνυμο γράμμα μαθητριών της Γ΄ Λυκείου, αφιερωμένο στις καθηγήτριες και στους καθηγητές και στο σχολείο μας, για να κλείσουμε αισιόδοξα και να αποφορτίσουμε την ένταση.

Απρίλιος 2022

Μπορεί να μην είμαστε θύματα σχολικού εκφοβισμού ούτε να ήμασταν ποτέ… Αυτό όμως που θέλουμε να εκφράσουμε ως μαθήτριες της Γ΄ λυκείου είναι πως το σχολείο ήταν μια ζεστή αγκαλιά για εμάς, μια μικρή κοινότητα ενωμένη για έναν κοινό στόχο. Μια κοινότητα που μας δίνει το αίσθημα της ασφάλειας και της αγάπης. Μια κοινότητα που μας κάνει να νιώθουμε πως δεν είμαστε μόνοι αλλά πως, τελικά, έχουμε πολλούς συμμάχους σε αυτή διαδρομή, η οποία, τελικά, δεν ήταν τόσο τεράστια όσο νομίζαμε. Όταν όμως η διαδρομή αυτή φτάσει στο τέλος της, στιγμή που δεν αργεί, τότε θα μας λείψει ακόμα κι ο συμμαθητής ή ο καθηγητής μας που λέγαμε ότι δεν συμπαθούμε. Σε λίγο καιρό, λοιπόν, θα πρέπει να αποχωριστούμε αυτή τη μικρή κοινότητα που λέγεται σχολείο και να έρθουμε αντιμέτωποι με τον ρεαλιστικό και σκληρό κόσμο. Ας απολαύσουμε αυτές τις τελευταίες στιγμές στο σχολείο μας! Σας ευχαριστούμε για ό,τι έχετε κάνει για εμάς!

Από μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου

του 3^ου ΓΕ.Λ. Ευόσμου