Βιβλίο στη βιτρίνα: πρώτη απόπειρα

Αναρτήθηκε στις 14 Φεβ, 2019 σε Ανακοινώσεις, Βιβλίο στη Βιτρίνα

Πώς γράφεις μια βιβλιοπαρουσίαση που να απευθύνεται σε εφήβους που έχουν μεγαλώσει στη fast and furius εποχή του διαδικτύου; Και κυρίως πότε βρίσκεις τον χρόνο να την γράψεις, όταν είσαι πλέον αυτοκόλλητη με ένα άλλο πλασματάκι; Αυτά τα ερωτήματα ταλανίζουν τη δόλια μάνα κι ερασιτέχνη βιβλιοθηκονόμο του 3ου ΓΕΛ Ευόσμου που δε θέλει και να απογοητεύσει την αγαπημένη της συνάδελφο και φίλη (βλ. κυρία Απατζίδου) που της πρότεινε να εγκαινιάσει την ηλεκτρονική στήλη «Βιβλίο στη βιτρίνα» (ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην ναυαγήσει αυτό το εγχείρημα ως άλλος Τιτανικός στο παρθενικό του ταξίδι εξαιτίας μου). Η απάντηση είναι in modo rapido e appassionamente, δηλαδή γρήγορα και με πάθος. Χωρίς περαιτέρω εισαγωγές και φιοριτούρες, ιδού η πρότασή μου (άντε, μας έπρηξες, κοπελιά, που θα έλεγε και η κυρία Σεβαστιάδου).

Βασίλης Παπαθεοδώρου, Στη διαπασών, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σελίδες 256, έτος έκδοσης 2009.

Ο Θανάσης αγαπά το μίσος. Επίσης τρελαίνεται για τη μουσική, αλλά εκνευρίζεται με τους καθηγητές του, τους ξένους και τ’ αδέλφια του. Δέρνει τους συμμαθητές του, μαλώνει με τον πατριό του, εγκαταλείπει το σπίτι του, μπλέκεται σε ρατσιστικές οργανώσεις. Προτιμά τη βία, και ό,τι κάνει το βρίσκει σωστό. Βγάζει γλώσσα στη ζωή και τη μουντζώνει. Τι θα γίνει όμως όταν και η ζωή αποφασίσει να του βγάλει τη γλώσσα; Όταν ο ίδιος καταλάβει ότι εκείνο που μισεί περισσότερο είναι το είδωλό του στον καθρέφτη;

Το πρώτο από τα μυθιστορήματα της πρόσφατης (only ten years old – μόλις δέκα ετών) εγχώριας λογοτεχνικής παραγωγής που χαρακτηριζόταν ως νεανικό και το διάβασα μέσα σε δύο μέρες. Αντλεί την πηγή έμπνευσής του από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Πρωταγωνιστής του είναι ένας έφηβος αντιήρωας που μέσα από τις καταλήψεις αναδεικνύεται το άστρο του και διαγράφει την προσωπική του πορεία αυτογνωσίας. Με λόγο σύγχρονο και χωρίς διδακτικό τόνο ο συγγραφέας θέτει ζητήματα οικογενειακά, οικονομικά ακόμη και πολιτικά που απασχολούν τους νέους. Πολύ έξυπνη και ενδιαφέρουσα βρήκα την επιλογή τραγουδιών, τα οποία συνιστούν ένα είδος soundtrack που συνοδεύει το βιβλίο, ως τίτλων των κεφαλαίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο κ. Παπαθεοδώρου βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο νεανικού μυθιστορήματος για το συγκεκριμένο έργο του.

Αγαπημένη μου πρόταση για όλα τα παλιόπαιδα τα ατίθασα (που θα έλεγε και ο Τσιφόρος), αγόρια και κορίτσια που ισχυρίζονται ότι δε διαβάζουν ποτέ λογοτεχνία. Μην ξεχνάτε, αγαπημένοι, ότι δεν υπάρχουν άτομα που δεν αγαπούν τα βιβλία. Απλά άτομα που δεν έχουν συναντηθεί ακόμη με το κατάλληλο. Ίσως το μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου να είναι ένα από αυτά τα μαγικά βιβλία που σηματοδοτούν την έναρξη ενός απολαυστικού ταξιδιού. Give it a chance! 

Ευαγγελία Μπάρτζου