Διαβάσαμε και σας παρουσιάζουμε βιβλία Γάλλων συγγραφέων

Λίγο πριν τους επετειακούς Ολυμπιακούς στο Παρίσι, στη Γαλλία συναντήθηκαν οι αναγνωστικές μας διαδρομές, τελευταίες της σχολικής χρονιάς. To καλοκαίρι είναι εδώ, ζεστό και προκλητικό για δροσερές αναγνώσεις. Θα τα πούμε τον Σεπτέμβριο…

 

 

 

Μοριέλ Μπαρμπερύ, Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου

Ένας φιλοσοφημένος και γλυκός τσιράχος

Όταν ήμουν έφηβη διακατεχόμουν από το σύνδρομο της ενοχής της εγκατάλειψης ενός βιβλίου. Εν ολίγοις, όταν άρχιζα ένα βιβλίο, με κατέκλυζε ο ψυχαναγκασμός της ολοκλήρωσής του, ακόμη και αν δεν ήταν της αρεσκείας μου. Το πρώτο βιβλίο που με απάλλαξε από αυτό το σύνδρομο ήταν «Τα τριαντάφυλλα του Πλίνιου», το οποίο χωρίς καμία ενοχή εγκατέλειψα, γιατί ήταν εξαιρετικά βαρετό και κουραστικό. Τουλάχιστον για μένα.

Προς τι όλη αυτή η εισαγωγή; Μα για να δηλώσω δυνατά και να διευκρινίσω ότι «Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου» της Μοριέλ Μπαρμπερύ δεν ανήκει σε καμία περίπτωση σε αυτήν την κατηγορία.

Βιβλίο που με ξάφνιασε ευχάριστα. Δε με άφηνε να το αφήσω. Και το κυριότερο; Μ’ έβαλε στη διαδικασία να προβληματιστώ, να σκεφτώ και να σημειώσω στο αγαπημένο μου σημειωματάριο ένα σωρό αποσπάσματα αποφθεγματικού / φιλοσοφικού λόγου.

Σαν την τελευταία ταινία του Βιμ Βέντερς («Υπέροχες μέρες») η συγγραφέας, μέσα από την ιστορία δύο γυναικών, διαφορετικών ηλικιών και τάξεων, που συναντιούνται απρόσμενα και γίνονται φίλες, παραδίδει μαθήματα ζωής και υπαρξιακής ευτυχίας. Γιατί, τι είναι η ζωή; Ένα πάντα μέσα στο ποτέ. Μια αναζήτηση της ομορφιάς μέσα στον κόσμο. Πραγματικά ανακουφιστικό!

Ευαγγελία Μπάρτζου 

 

Marcel Proust, Το τέλος της ζήλειας

Ο Ονώριος και η Φραγκίσκη σε έναν έρωτα ορμητικό, ασυγκράτητο και τρυφερό. «Δεντράκι μου, γαϊδαρέλο μου, μανούλα μου, αδελφούλη μου, πατρίδα μου, θεάκη μου, ξενούλη μου, λωτάκο μου, κοχυλάκι μου, αγάπη μου, γρασιδάκι μου…» του λέει εκείνη, ενώ ο Ονώριος σκέφτεται πως «Είχαν αφεθεί ασυναίσθητα στο εφευρετικό και γόνιμο δαιμόνιο της αγάπης τους, κι αυτό σιγά-σιγά τους είχε προικίσει με γλώσσα δική τους, όπως έχουν οι λαοί, με όπλα, με παιχνίδια και με νόμους». Και μετά; Μετά ακούμε τον σφυγμό της ζήλειας να χτυπά, να υποχωρεί, να κορυφώνεται, να σβήνει.

Δεν νομίζω ότι μπορεί να ψυχογραφήσει κάποιος βαθύτερα και εναργέστερα τη ζήλεια, σε έναν λόγο μάλιστα σύνθετο, ακριβή, λυρικό αλλά και πικρά ρεαλιστικό.

Τασούλα Απατζίδου

 

 

Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ένας καλός γιος

Το βιβλίο αυτό το  αγάπησα στην πρώτη ανάγνωση: λόγος ζωντανός και ανεπιτήδευτος, σκέψη περίπλοκη αλλά καθαρή, με φιλοσοφικές αναφορές που  απαιτούν ξαναδιάβασμα. Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, αυτοβιογραφούμενος, βουτά στο βαθύ παρελθόν -πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στη Γαλλία- και βρίσκει τα σημάδια που του άφηνε η σκληρή συμπεριφορά του πατέρα του, ενός άνδρα εγωιστή, βίαιου, ρατσιστή, συνεργάτη των Ναζί. Περιγράφει διεξοδικά κάθε κακοποιητική πράξη στον ίδιο και τη μητέρα του αναδεικνύοντας το μέγεθος της σκληρότητας αυτού του ανθρώπου. Ωστόσο, ο απολογισμός μας εκπλήσσει. Αποδίδει τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας που διαμόρφωσε ο ίδιος σε όσα θλιβερά βίωσε μέχρι τα βαθιά γεράματα του πατέρα του, στα οποία ήταν παρών. Τη δυσωδία από τις πληγές που του άνοιξε τη μετέτρεψε σε ευωδιά στη ζωή του. Πορεύτηκε με όσα στερήθηκε, την αγάπη, την τρυφερότητα, την ανθρωπιά. Έτσι εξαφάνισε το τέρας που τον μεγάλωσε.

Το βιβλίο αυτό το έκανα δώρο σε ανθρώπους που αγαπώ.

Καίτη Γκαγκανιάρη

 

Το μυθιστόρημα «Ένας καλός γιος» του Πασκάλ Μπρυκνέρ αναφέρεται στην ιστορία ενός παιδιού με εύθραυστη υγεία, το οποίο γεννιέται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια οικογένεια αυστριακής καταγωγής και γερμανικής παιδείας. Όταν τον έστειλαν σε μικρή ηλικία σ’ ένα σανατόριο στην Αυστρία λόγω προβλημάτων με τα πνευμόνια του, προσευχόταν να πεθάνει ο πατέρας του, που ήταν κακότροπος σύζυγος, βίαιος αντισημιτιστής και ρατσιστής. Ο μοναχογιός θα κάνει τα πάντα για να γίνει το αντίθετο από τον πατέρα του, καταξιώνεται ως αναγνωρισμένος συγγραφέας. Μέσα, όμως, από αυτό το αφήγημα θέλει να εκφράσει πέρα την περιφρόνηση και την ένοχη οργή, την αδιαφιλονίκητη αγάπη προς τον πατέρα του, ο οποίος κατά παράδοξο τρόπο υπήρξε το εφαλτήριο της δημιουργικής συγγραφικής του πορείας.

Είναι ένα βιβλίο φόβου, συγχώρεσης και συμπόνιας που σε μεταφέρει στο μεταπολεμικό κλίμα, και με εύστοχο, τρυφερό αλλά και αστείο τρόπο καταγράφει την πορεία της ανθρώπινης ζωής με αμφιβολίες και ερωτηματικά. Μέσα από αυτό αντικατοπτρίζεται η πικρή πραγματικότητα, φιλοσοφικά ερωτήματα για τον θάνατο και την ζωή, η βαυναυσότητα, η περιφρόνηση και ο φόβος που αποπνέουν ορισμένες κινήσεις και χειρονομίες, ακυρώνοντας το νόημα των λόγων που έχουν ειπωθεί. Ο αναγνώστης ταυτίζεται ψυχολογικά και συναισθηματικά με τον συγγραφέα μέσα από τη γλυκόπικρη πορεία της ζωής του και με ρεαλιστικό και εύθυμο τρόπο οδηγείται στην «κάθαρση», στη λύτρωση την ψυχική και την πνευματική, στην άφεση αμαρτιών.

Βίκυ Χουχούλη

 

Πασκάλ Μπρυκνέρ, Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα

Όταν η ευδαιμονία γίνεται καταναγκασμός, γι αυτόν που ήδη έχει λύσει βιοτικά ζητήματα και δεν ευχαριστιέται με τίποτε, τότε αρχίζει η αναζήτηση της εκκεντρικότητας -αν μπορώ να το πω έτσι- στον έρωτα και στην ερωτική συνύπαρξη. Κι όταν τελειώνει και αυτή, με τι άλλο μπορεί να χορτάσει ένας αχόρταγος; Με καθαρή κακία, οργανωμένη, εντεταλμένη και ολέθρια.

Το πλοίο που ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη είναι μια σκηνογραφία απολύτως κατάλληλη να στεγάσει σαν περίκλειστος θύλακας τις σχέσεις δύο ζευγαριών χωρίς διέξοδο αλλά και τις αφηγήσεις του παρελθόντος που εμβολίζουν το παρόν και το δηλητηριάζουν. Τι να κάνει άλλωστε κάποιος σε ένα μακρύ ταξίδι μέσα σε πλοίο από το να θυμάται, να αφηγείται και να σκηνοθετεί ευρηματικά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό παγίδες και αυτοπαγιδεύσεις, θυσιάζοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού;

Το απόλυτο δοκίμιό του περί κακίας.

 

 

Νικολά Μπαρρό, Η εποχή των κερασιών

Το μυθιστόρημα « Η εποχή των κερασιών» του Νικολά Μπαρρό είναι μία τρυφερή ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και τη σημασία να ακολουθούμε τα συναισθήματα μας. Βασικοί ήρωες του ρομαντικού αυτού αφηγήματος είναι η Ορελί και ο Αντρέ που μετά από χίλια δυο μπερδέματα και πλάνες καταφέρνουν τελικά να βρουν ο ένας τον άλλον. Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στο Παρίσι όπως και τα άλλα έργα του Νικολά Μπαρρό, «Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα» και «Ερωτικά γράμματα από τη Μονμάρτη». Γενικά τα μυθιστορήματα του Μπαρρό είναι γνωστά για τη ρομαντική ατμόσφαιρα και τις γοητευτικές ιστορίες που συνδυάζουν την αγάπη για τα βιβλία και τη λογοτεχνία με τη μαγεία της πόλης του Φωτός, το Παρίσι. Άλλα ζητήματα που θίγονται μέσα στο έργο είναι το πώς ένα βιβλίο μπορεί να σώσει τη ζωή ενός ανθρώπου (σελ.9), θέματα συγγραφικής τέχνης και δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας συγγραφέας (έμπνευση, ευφάνταστη και εντυπωσιακή αρχή « η πρώτη πρόταση είναι σαν την πρώτη ματιά ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που ακόμα δε γνωρίζονται (σελ.346) και το τέλος της υπόθεσης « Όταν τελειώνει κανείς τη συγγραφή ενός βιβλίου νιώθει ανακουφισμένος που τα κατάφερε(σελ.358)»). Συμπερασματικά ο ξεχωριστός τίτλος σε συνδυασμό με το αισιόδοξο τέλος αφήνει στον αναγνώστη ένα αίσθημα ευφορίας και ελπίδας, μια συναισθηματικά πλούσια αναγνωστική εμπειρία γεμάτη με την ομορφιά της αγάπης και του έρωτα και τη μαγεία του Παρισιού.

Τριανταφυλλιά Παλαιοχωρινού

 

Ζοέλ Ντικέρ, Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ

                                                                          

Ο Ζοέλ Ντικέρ με το πρώτο του βιβλίο εντυπωσίασε κριτικούς και κοινό στην Ευρώπη και κέρδισε πολλά βραβεία και μάλιστα το ένα ήταν για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στην Αμερική δεν το υποδέχθηκαν το ίδιο θερμά αλλά γυρίστηκε σειρά βασισμένη στο βιβλίο και νομίζω αυτή ήταν η κρυφή επιθυμία του συγγραφέα και αυτό φαίνεται καθαρά στη γραφή το βιβλίου. Το διαβάζεις κι είναι σα να βλέπεις  ταινία.

Η υπόθεση έχει να κάνει με τον αγώνα ενός νέου συγγραφέα να βοηθήσει τον μέντορά του να απαλλαγεί από τις κατηγορίες φόνου που τον βαραίνουν. Γράφει, λοιπόν, ένα βιβλίο όπου περιγράφει την προσπάθειά του να βρει την αλήθεια για τον Χάρρυ Κέμπερτ. Κια μόλις τελειώνει το βιβλίο και γίνεται χαμός με τα όσα αποκαλύπτει, έρχονται στο φως νέα στοιχεία και αρχίζει νέος γύρος αποκαλύψεων. Όχι μόνο αποκαλύψεων αλλά και ανατροπών.  Ανατροπή στην ανατροπή! Μόλις λες ως εδώ ήταν, να άλλη μία ανατροπή και καταλήγει ο αναγνώστης να χάνει τη μπάλα!

Το βιβλίο δε μου άρεσε όχι μόνο για τις χιλιάδες ανατροπές αλλά και γιατί η γλώσσα είναι κάτι λιγότερο από απλοϊκή. Είναι παιδιάστικη, αναληθοφανής, χαμηλοτάτης φιλολογικής αξίας. Οι διάλογοι είναι σχεδόν αστείοι -όχι διάλογοι συγγραφικά ολοκληρωμένοι. Οι χαρακτήρες στα όρια του γελοίου και η μετάφραση κακή.

Πηνελόπη Ιωαννίδου 

 

Εβελίν Μπριζού-Πελέν, Βερονίκ Ντες,  Ο μεγάλος έρωτας του βιβλιοθηκάριου

Ο βιβλιοθηκάριος Φουλμπέρ θ’ αναγνωρίσει στα μάτια της όμορφης Ροζ- Μαρί έναν καινούριο, άγνωστο ως τότε κόσμο. Ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε στη βιβλιοθήκη ένα και μοναδικό βιβλίο, εξαιτίας της αγαπημένης του θα γεμίσει με βιβλία τα άδεια ράφια, θα αντισταθεί στην επίθεση των ληστών, θα γίνει ο ήρωας του χωριού και θα κερδίσει μια για πάντα την καρδιά της όμορφης Ροζ- Μαρί.

«Για νεαρούς αναγνώστες από 8 ετών και  πάνω» λέει στο οπισθόφυλλο αλλά νομίζω ότι είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για όλες τις ηλικίες! Σύντομο, ευχάριστο, απολαυστικό  και σε αφήνει με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Πηνελόπη Ιωαννίδου