Περί της εαυτού ψυχής

Περί της εαυτού ψυχής

του Ισίδωρου Ζουργού, Εκδόσεις Πατάκη, 2021, σελίδες 738

Μια ζωή ολόκληρη! Από τα παιδικά του χρόνια ως τα βαθιά γεράματα παρακολουθεί ο Ζουργός τον ήρωά του, έναν αντιγραφέα χειρογράφων και επίδοξο συγγραφέα στα χρόνια των Κομνηνών. Η αυτοκρατορική αυλή, οι ίντριγκες, οι δόξες, οι απάτες μένουν στο παρασκήνιο, επηρεάζοντας ωστόσο τον Σταυράκιο και τους ανθρώπους που αγαπά. Στο προσκήνιο οι απλοί άνθρωποι, έρμαια των σφαγών, των φόρων, των καταχρήσεων, της εξουσίας, της μάχης, της φτώχιας, των φιλοδοξιών, των ψευδαισθήσεων. Στο επίκεντρο ο Σταυράκιος που αγωνίζεται να επιβιώσει, τα ταξιδέψει, να ονειρευτεί, να ερωτευτεί, να παραμείνει ταπεινός φροντίζοντας την ψυχή του.

Η αφήγηση σχεδόν ευθύγραμμη, το τέχνασμα των δύο αφηγητών προσχηματικό, η οικονομία δυσεύρετη αρετή. Ωστόσο, ο κόσμος του Bυζαντίου αναδεικνύεται μέσα από περιγραφές και εκφράσεις σε όλες του τις γεωγραφικές, κοινωνικές και ανθρωπολογικές διαστάσεις – άλλωστε, ο συγγραφέας διάβασε πολύ… Κάποιες σκηνές είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες: ο σκυφτός αντιγραφέας στην  παγωμένη αίθουσα της μονής Στουδίου ανάμεσα στα χειρόγραφα, η συνάντηση του Σταυράκιου με τον λόγιο Μιχαήλ Ψελλό, ο έρωτας μέσα από μια υπαινικτική γραμμή στο περιθώριο ενός χειρογράφου, ένα υφαντό – έκφραση και μια κόρη αιφνιδιαστικά ερωτεύσιμη, μια αυλή με μια μηλιά και τη σιγή του ενός, και φυσικά η νοσταλγία των γηρατειών, εκεί που όλα ερμηνεύονται, εκεί που οι δευτεραγωνιστές αποκτούν μια πιο γλυκιά υπόσταση και εκεί όπου όλες οι ανθρώπινες επιλογές δικαιολογούνται και δικαιώνονται.

Α. Α.

Σχολιάστε / Απαντήστε