Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών: “Είμαι γυναίκα”
Είμαι γυναίκα.
Είμαι γυναίκα και αυτό σημαίνει: Άντε στην κουζίνα σου να πλύνεις κάνα πιάτο! Γυναίκα οδηγός τι περιμένεις; Οι όμορφες γυναίκες είναι χαζές! Μην στέκεσαι έτσι! Μην μιλάς τόσο δυνατά! Μην μιλάς τόσο πολύ! Ακολούθα την μόδα! Μην παραπονιέσαι! Μην τρως τόσο πολύ! Κάνε δίαιτα! Γιατί είσαι τόσο λεπτή; Απλά φάε! Στους άνδρες δεν αρέσει! Καλά πως θα σε παντρέψουμε έτσι; Μην είσαι τόσο ευαίσθητη! Μην είσαι τόσο δυναμική! Πώς ντύνεσαι έτσι κορίτσι πράγμα; Είσαι χοντρή μην βάζεις ρίγες! Είναι “εύκολη”! Σε ποιον έκατσε άραγε για να πάρει την δουλειά; Κρύψε τα σημάδια σου! Προσπαθείς υπερβολικά! Φόρα μέικ-απ! Όχι τόσο! Να είσαι cool! Να είσαι girly! Κάνε παιδί, μόνο τότε θα είσαι επιτυχημένη! Κάν΄του και ένα αδελφάκι καλέ, μόνο του θα μείνει; Καλά άλλες δουλειές δεν έχει αυτή παιδιά μόνο κάνει, τι τα θέλει τόσα; Πού πας να δουλέψεις, τα παιδιά ποιος θα τα προσέχει; Δεν είναι δουλειά για γυναίκες αυτή! Το ασθενές, το αδύναμο φύλο!
Είμαι γυναίκα.
Είμαι ένα κορίτσι που μεγαλώνει σε μια κοινωνία που ακούγονται συνεχώς αυτές οι ‘’ατάκες’’ και ακόμα περισσότερες. Σε μία κοινωνία που το 95% των ανθρώπων έχει έστω μία προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες. Σε μία χώρα με συνταγματική ισότητα αλλά κοινωνικό διαχωρισμό.
Είμαι γυναίκα.
Και κοίτα να δεις έμαθα πολλά. Έμαθα από το δημοτικό πως πάντα τα αγόρια βοηθάνε να κουβαλήσουν τα θρανία κι ας τα έριχνα δύο κεφάλια μπόι. Έμαθα από τα 12 μου να κρύβω τις σερβιέτες μου και τους πόνους μου. Γιατί εξάλλου είναι ντροπή… Αργότερα έμαθα, όταν βγω έξω το βράδυ, θα πρέπει να σκεφτώ τι θα φορέσω, από ποιο δρόμο θα πάω, τι θα κουβαλάω μαζί μου. Γιατί άμα συμβεί κάτι, θα φταίω πάντα εγώ που προκάλεσα… Επίσης θα μάθω πως την δουλειά πάντα θα την πάρει ο άνδρας με τα ίδια προσόντα, γιατί εγώ κάποια στιγμή θα έχω περίοδο, κάποια στιγμή θα γεννήσω και τότε δεν θα αποδίδω όπως εκείνος.
Είμαι γυναίκα.
Είμαι ένα κορίτσι με θαυμασμό για τις γυναίκες που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Που μάχονται κατά των προκαταλήψεων ανεξαρτήτως φύλου, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε και το: οι άνδρες δεν κλαίνε ή σαν κοριτσάκι κάνεις ή η επιθετικότητα είναι στη φύση του άνδρα! Ένα κορίτσι με θαυμασμό για τους άνδρες που είναι σε αυτόν τον αγώνα σύμμαχοι. Και ναι, ο αγώνας συνεχίζεται. Όσο υπάρχουν γυναίκες που τους συμπεριφέρονται σαν αντικείμενα. Που υποφέρουν. Που εγκαταλείπουν τα όνειρά τους εξαιτίας της γνώμης των άλλων. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια κοινωνία καλύτερη από τις γιαγιάδες μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα αγωνιστούμε να την κάνουμε ακόμη καλύτερη για τις κόρες μας. Πρέπει να μάθουμε και να ξεμάθουμε πράγματα με στόχο την ισότητα. Και ας ζήσουμε σε μία κοινωνία με ίσες ευκαιρίες. Σε μια κοινωνία που όλα τα φύλα θα έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις.
Είμαι γυναίκα.
Και δεν ανήκω σε κανέναν. Δεν ανήκω στον άνδρα μου, στο αφεντικό μου, στους άλλους. Ανήκω μόνο στον εαυτό μου. Και θα το φωνάζω όσο χρειαστεί.
Είμαι γυναίκα.
Και πολλές φορές ξεχνάω πως έχω μόνο μία φωνή. Πως όπως μιλάω για τους άλλους, θα μιλάω και για τον εαυτό μου. Όταν σχολιάζω άλλες γυναίκες, ακόμα και πάνω στο κουτσομπολιό χρησιμοποιώντας “αθώες” εκφράσεις όπως: «κοίτα τι φοράει αυτή», «είδες; χωρίς photoshop είναι γεμάτη κυτταρίτιδα», «σίγουρα έχει κάνει πλαστική», «πω πω! σαν ανορεξική είναι», «σαν π…. ντύθηκε»- τις ίδιες εκφράσεις θα χρησιμοποιήσω και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Και όταν έρθει η ώρα να πάρω κιλά ή να αποκτήσω κυτταρίτιδα, γιατί κάποια στιγμή θα συμβεί αν θέλω να ζήσω την ζωή μου, θα δυσκολευτώ να αποδεχτώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο τίμημα για έναν “αθώο” και εντελώς αχρείαστο σχολιασμό. Και πολλές φορές ξεχνάω πως η αγάπη γεννάει αγάπη και η κακία μόνο κακία.
Είμαι γυναίκα.
Και θέλω να στηρίζω τις άλλες γυναίκες. Γιατί μαζί είμαστε πιο δυνατές. Όχι μόνο όταν συμβεί κάτι, αλλά πάντα ακριβώς για να μην συμβεί κάτι. Γιατί πίσω από κάθε επιτυχημένη γυναίκα, κρύβεται μια ομάδα άλλων επιτυχημένων γυναικών που την στηρίζουν. Και η επιτυχία της μιας, δεν είναι αποτυχία καμιάς. Και αγαπώ τις άλλες γυναίκες. Γιατί η αγάπη κάνει θαύματα.
Είμαι γυναίκα.
Και μαζί με τις άλλες γυναίκες θα γίνω μια φωνή, μια αγκαλιά για όσες γυναίκες δεν είναι εδώ. Για όσες χάθηκαν γιατί ακριβώς είναι γυναίκες. Ο αριθμός αυτός πλέον είναι διψήφιος μόνο για φέτος, και ακόμη δεν τέλειωσε η χρονιά. Στις πόσες άραγε ξυπνάει μια κοινωνία;!
13 γράμματα
Στην πρώτη θορυβηθήκαμε
Στην τελευταία κοιμηθήκαμε
Την επόμενη περιμένουμε
Σαν πιόνια που πέφτουνε
Φυσιολογικό έγινε
πάλι κάτι έτυχε
λένε δεν φαινότανε
μα ήξεραν πως θα γινότανε
στη λίστα προστέθηκε άλλη μία
ποια σβήστηκε, άλλη ιστορία…
Είχαν όνομα και ζωή
για όλα έφταιγε η ορμή
μικρή, πού πήγαινε;
είδε όσες μείνανε
χειρότερα άμα μιλήσεις
ΦΤΑΙΣ! Θα σβήσεις
Γιατί τώρα; σε ρωτάνε
ήταν η ώρα; και γελάνε
Το μικρόβιο του μυαλού τους
εξαπλώνουμε,
όποια φύγει, ΠΡΟΣΕΧΕ!
δεν ήταν ατύχημα ο λόφος
ούτε δυστύχημα ο φόνος
Όσο χρειαστεί
θα φωνάζω, να ακουστεί
13 γράμματα
όχι δολοφονία
Δεν είναι φάντασμα
ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ
Αλεξανδρίδου Ελένη
Καραγκιόζη Βένια
3ο ΓΕ.Λ. Ευόσμου, Β1, 2021-22
[Μικρογραφία:
Frida Kahlo
Unos Cuantos Piquetitos
Λάδι, Μέταλλο, 30 Χ40 εκ.
Dolores Olmedo Collection, Mexico City, Mexico
Η Frida Kahlo έφτιαξε τον πίνακα με τίτλο unos cuantos piquetitos (μερικές μικρές μαχαιριές) το 1935, εμπνευσμένη από πραγματικό γεγονός. Διάβασε στην εφημερίδα ένα άρθρο για κάποιον άντρα που, τύφλα στο μεθύσι, σκότωσε τη γυναίκα του με πολλαπλές μαχαιριές. Όταν ο δολοφόνος συνελήφθη, διαμαρτυρήθηκε, λέγοντας πως το μόνο που της έκανε ήταν «unos cuantos piquetitos» (κάνα-δυο κοψιματάκια – μια λέξη που θα χρησιμοποιούσε π.χ. για τσιμπήματα κοριού). Η Kahlo δημιούργησε τον ομότιτλο πίνακά της εμπνευσμένη από το σχετικό ειδησεογραφικό δημοσίευμα, όμως κάποιοι ιστορικοί τέχνης πιστεύουν πως το συνδύασε με τον προσωπικό της πόνο, αφού είχε μάθει για μιαν από τις πιο επώδυνες απιστίες του συζύγου της Diego Rivera: τη σχέση του με την αδερφή της Cristina]